Ook als je niet meer beter kunt worden, zorgen wij voor je. Samen praten we over wat jij belangrijk vindt en hoe wij jou daarbij kunnen helpen. Over wat voor jou kwaliteit van leven is. En kwaliteit van sterven.
Dát is palliatieve zorg.
Toen Moniques man Rolf met rugklachten naar de huisarts ging, hadden ze beiden niet kunnen denken dat het om uitgezaaide longkanker ging. Rolf streed hard, maar kon niet meer beter worden. In zijn laatste levensfase werden hij en Monique geholpen door het team palliatieve zorg van het Anna.
Als longarts begeleidt Lotte Mandigers (ook) mensen die niet meer beter worden, bijvoorbeeld omdat ze uitbehandelde longkanker of een longziekte hebben. Palliatieve zorg, noemen we dat. Of in Lottes woorden: “Hele mooie zorg. Je leert iemand namelijk heel persoonlijk kennen en kunt bijdragen aan iemands laatste wensen.”
Binnen de zorg heb je zorg die zich richt op het beter maken van een patiënt en zorg voor iemand die niet meer beter kan worden. Dat laatste noemen we palliatieve zorg. Els is klinisch geriater bij het Anna Ziekenhuis. Zij wil dat we palliatieve zorg al eerder aanbieden aan een patiënt. “Dat betekent dat we vanaf het begin van een ziekte aandacht moeten hebben voor de behandeling én voor wat iemands wensen (nog) zijn. Zo kunnen we al eerder in het traject rekening houden met wat belangrijk voor iemand is.”
Binnen het Anna Ziekenhuis werken verschillende zorgprofessionals samen in het palliatieve team. Dat team is sinds kort uitgebreid. Daardoor kunnen we patiënten en zorgprofessionals nog beter helpen. Een mooie stap, vindt klinisch geriater Ingrid Tournoij. “Ik wil mensen laten zien dat ze niet altijd op de rijdende zorgtrein hoeven te stappen. We kunnen mensen ook een andere keuze bieden. Ik geef patiënten de kans om in een goed gesprek na te denken over wat ze willen.”
Veel mensen denken dat palliatieve zorg alleen bedoeld is voor mensen die bijna overlijden. Dat is volgens Liesbeth van de Water de grootste misvatting over deze zorg. Zonde vindt ze. “Als palliatieve zorgverleners kunnen we veel betekenen voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn en soms nog maanden leven. Wij kijken samen met hen hoe dit op de best mogelijke manier kan.”
