“Met een knuffel in haar knuistjes stapte ze moedig in de lift.”
Henk is een van de gastheren in het Anna Ziekenhuis. Vrijwilligerswerk is zijn hart en ziel, vooral als het gaat om kinderen. “Je ziet al bij binnenkomst of ze een beetje zenuwachtig zijn. Het is ook heel wat als je bijvoorbeeld naar de oogarts of de kinderarts in het ziekenhuis moet!”
“Één meisje is me in het bijzonder bijgebleven. Een jaar of zes oud, met een vrolijke paardenstaart. Maar ze was niet zo vrolijk toen ik haar zag bij de lift. Een afspraak met de kaakchirurg had ze en ze zag er zichtbaar tegenop. Voor dit soort gevallen hebben we een mooie mand met cadeautjes. Zoek maar iets uit, heb ik gezegd en ze wist precies wat ze wilde. Met een knuffel in haar knuistjes stapte ze moedig in de lift. Na de afspraak zag ik haar weer in de ontvangsthal. Een grote glimlach op haar gezicht. Ze had de knuffel geen moment losgelaten, vertelde haar moeder. Mijn hart maakte een klein sprongetje!”
“Samen met mijn collega’s proberen we alle kindjes een hart onder de riem te steken. Ik probeer altijd in te schatten wanneer ik denk dat ze terugkomen van hun afspraak, zodat ik op tijd klaarsta met de cadeautjesmand. Soms ga ik ook even kijken op de poli hoe druk het daar is, of ik vraag een collega: vang jij de kids dadelijk op?”
“We hebben het nu over kinderen, maar wij zijn er natuurlijk voor iedereen. Bijvoorbeeld een oude meneer die helemaal alleen kwam voor bloedonderzoek. Terwijl hij wachtte in de rolstoel hebben we fijn gekletst over vroeger. Vol met mooie verhalen zitten mensen vaak. En ik vind het leuk om te luisteren. Het geeft me een bijzonder gevoel. Voor deze meneer was het ziekenhuisbezoek echt een uitje, vertelde hij me. Hoe mooi is dat?”